بیان نشان گرهای مهارکننده های بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز ۲ و ۹ در لیکن پلان اروزیو، غیر اروزیو و هیپرپلازی آماسی مخاط دهان به روش ایمونوهیستوشیمی

زمینه و هدف: لیکن پلان دهانی نوعی بیماری التهابی پوستی ـ مخاطی مزمن است که به صورت یک وضعیت پیش بدخیم تعریف می شود. mmp-2) matrix metaloproteinase-2) و mmp-9) matrix metaloproteinase-9) پروتئینازهایی هستند که تهاجم سلول های تومورال به بافت همبند را تسهیل می کنند و در ضایعات پیش بدخیم و بدخیم بیش از حد معمول ظاهر می شوند. هدف از این مطالعه تعیین بیان نشان گرهای مهارکننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 2 و 9 (9 & mmp-2) در لیکن پلان دهانی اروزیو و لیکن پلان غیراروزیو و هیپرپلازی آماسی به روش ایمونوهیستوشیمی بود.روش اجرا: در این مطالعه مقطعی، 39 بلوک مربوط به لیکن پلان دهانی غیراروزیو (با و بدون دیسپلازی)، 36 نمونه لیکن پلان دهانی اروزیو (11 مورد دیسپلاستیک و 25 مورد بدون دیسپلازی)، 32 بلوک مربوط به هایپرپلازی آماسی و 6 بلوک مربوط به بافت نرمال از آرشیو بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی مشهد انتخاب و به روش ایمونوهیستوشیمی با نشان گرهای mmp-2 و mmp-9 رنگ آمیزی شد. به منظور مقایسه های آماری از آزمون های kruskal-wallis، mann-whitney و ضریب همبستگی spearman استفاده شد.یافته ها: بیشترین میانگین mmp-2 و mmp-9 (در کل ضخامت اپیتلیوم) در لیکن پلان اروزیو دیسپلاستیک مشاهده شد (به ترتیب:86.1±31.6 و 3.73±94.5). میزان بیان mmp-9 در انواع لیکن پلان اروزیو در قیاس با لیکن پلان غیراروزیو در همه لایه ها (p<0.001) و در مورد mmp-2 در لایه بازال ـ پارابازال و خاردار (به ترتیب: p=0.008 و p<0.001) تفاوت معنی داری داشت.نتیجه گیری: افزایش خطی بروز این مارکرها از سمت مخاط نرمال تا لیکن پلان دهانی اروزیو بیان گر تفاوت در رفتار بیولوژیک لیکن پلان دهانی غیراروزیو و اروزیو است. بنابراین می توان گفت لیکن پلان دهانی اروزیو، پتانسیل پیش بدخیمی بیشتری از لیکن پلان دهانی غیراروزیو دارد.